żarliwość

żarliwość
{{stl_3}}żarliwość {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʒarlivɔɕʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}f {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_14}}Eifer {{/stl_14}}{{stl_15}}m, {{/stl_15}}{{stl_14}}Inbrunst {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}geh{{/stl_30}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • żarliwość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. żarliwośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. żarliwy: żarliwość religijna, patriotyczna. Uczyć się, modlić się, pracować, przemawiać z żarliwością. Żarliwość uczuć, spojrzeń, skruchy. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żarliwość — ż V, DCMs. żarliwośćści, blm rzecz. od żarliwy a) w zn. 1: Żarliwość w pracy, w zdobywaniu wiedzy. b) w zn. 2: Żarliwość spojrzenia …   Słownik języka polskiego

  • ferwor — m IV, D. u, Ms. ferwororze, blm «uniesienie, zapał, żarliwość» Poetycki ferwor. Ferwor gry. Wpaść w ferwor. Mówić z ferworem. Gestykulować w ferworze. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • płomienny — płomiennynni 1. «płonący, palący się płomieniem» ∆ hutn. Piec płomienny «piec hutniczy, w którym metal styka się z płomieniem powstającym przy spalaniu paliwa, a wymiana ciepła następuje głównie przez promieniowanie części pieca oraz gorących… …   Słownik języka polskiego

  • płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

  • rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… …   Słownik języka polskiego

  • żar — m IV, D. u, Ms. żarze, blm 1. «rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadziej: jakaś substancja rozpalona do czerwoności» Rozgarnąć żar w piecu. Utrzymywać żar w palenisku. 2. «wysoka temperatura powietrza; gorąco, upał» Nieznośny,… …   Słownik języka polskiego

  • żarliwiec — m II, DB. żarliwiecwca, W. żarliwiecwcze; lm M. żarliwiecwcy, DB. żarliwiecwców «człowiek bardzo żarliwy, wykazujący w czymś wielką lub zbytnią żarliwość» …   Słownik języka polskiego

  • charyzmat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. charyzmatacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczególna łaska, dar nadprzyrodzony otrzymany od Boga (np. wyjątkowa żarliwość religijna), wyróżniający wybraną osobę :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • fanatyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, fanatycznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} przepełniony fanatyzmem; żarliwy, zagorzały : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fanatyczny wyznawca, zwolennik czegoś. Fanatyczny wielbiciel, obrońca, kibic. Fanatyczne uwielbienie. Fanatyczna… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ferwor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. ferwororze, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uniesienie, przejęcie, zapał, żarliwość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robić coś w ferworze. Wpaść w ferwor. W ferworze walki. Szczebiotać, opowiadać z ferworem. <łac.>… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”